Kişi, sevdiği veya şefkatini celb eden kişilerle hemdem olablir, onların acılarını hissedebilir, onların sevinciyle sevinebilir. Allah, birbilerine alaka duyan insanlara böyle bir hissediş ihsan etmiş ve bu ne güzel bir nimettir. Zira meşhur ve doğru bir söz vardır. "Acılar paylaştıkça azalır, sevinçler paylaştıkça artar..."
Sevdiğim kişilerin acılarını paylaşmak ta bana huzur verir, acımın paylaşılması da. Sevdiğim kişilerin sevinci de beni sevindirir, sevincimle sevinilmesi de...
Bu ayrı bir şey, elbetteki sevdiklerimizin acılarını hissederiz taa derinden..
Benim durumum daha farklı..
Ben hiç tanımıyor olsam da karşımdaki biri acı çekiyorsa, onu hissediyorum..
Bu yüzden annemin çok istemesine rağmen tıp fakültesini istemedim...
Mesela kolundan yaralanmış bir kadına bakarken, kolumda müthiş bir acı hissederim....