blueice
İnsanım,kulpu kırık hayatlardan, kulpu kırık dünyalardan ve gönüllerden biri.Aynı sizler gibi.Kalbimin kırık yerindeki delikten sevgim akıyor,satır satır kaybediyorum hayatı.Hayaller,istekler içinde boğuşurken kendimizi unutuyoruz.Kalbimizin kulpu kopuyor, hayatımız akıyor.Biz de ağlanacak halimiz gülüyoruz.
Yüzünüze bir kapı kapandığında da güldünüz mü böyle?Ya da işi deliliğemi vurdunuz?Ben yolumu kaybettim ne gülebiliyor ne de ağlayabiliyorum.Yıllar önce başlayan hikayelerimiz var hepimizin.Anlatmaya korktuğumuz ,yazmaya kalem bulamadığımız hikayeler.Ben de anlatamadım ama en sonunda kalemi buldum.Belki uzun belki acıklı belki de sevgiye açbir hikaye.Hani şu delikten akan sevgimiz var ya ,işte o sevgiye.Geçen gün o kırık yere biraz yama yaptım bu gün düştü.Bir tıpa buldum tıkadım bu seferde sızdırdı.Hayat ve sevgim korkup ağlamaya başladı.Akmaktan değil de farkedilmeyip ezilmekten korkmuş bir halleri vardı.Neyseki hepimizin avuçları var dimi, tuttum avucumda taşıdım ısıttım onları.Aksa da düşse de hayat benim ,bizim.Hikayelerimizin hepsi bu deliklerden kaybettiklerimizden ibaret.Bunların farkında olup ta elini uzatmayan varsa hemen kalksın yerinden.
Hayat gerçekten değerli dostlar.Bu aslında daha uzun yazılması gereken ve yazılan bir konu. Ben sizlere bu kadarını anlatıcam çünkü sizlerinde buna birşeyler katmanızı istiyorum.kendi hayatlarınızdan,sevgilerinizden ve yitirip kazandıklarınızdan bahsedin.Kalbinizin kulpunu kırmadan kapılarını açın hayata........
Yüzünüze bir kapı kapandığında da güldünüz mü böyle?Ya da işi deliliğemi vurdunuz?Ben yolumu kaybettim ne gülebiliyor ne de ağlayabiliyorum.Yıllar önce başlayan hikayelerimiz var hepimizin.Anlatmaya korktuğumuz ,yazmaya kalem bulamadığımız hikayeler.Ben de anlatamadım ama en sonunda kalemi buldum.Belki uzun belki acıklı belki de sevgiye açbir hikaye.Hani şu delikten akan sevgimiz var ya ,işte o sevgiye.Geçen gün o kırık yere biraz yama yaptım bu gün düştü.Bir tıpa buldum tıkadım bu seferde sızdırdı.Hayat ve sevgim korkup ağlamaya başladı.Akmaktan değil de farkedilmeyip ezilmekten korkmuş bir halleri vardı.Neyseki hepimizin avuçları var dimi, tuttum avucumda taşıdım ısıttım onları.Aksa da düşse de hayat benim ,bizim.Hikayelerimizin hepsi bu deliklerden kaybettiklerimizden ibaret.Bunların farkında olup ta elini uzatmayan varsa hemen kalksın yerinden.
Hayat gerçekten değerli dostlar.Bu aslında daha uzun yazılması gereken ve yazılan bir konu. Ben sizlere bu kadarını anlatıcam çünkü sizlerinde buna birşeyler katmanızı istiyorum.kendi hayatlarınızdan,sevgilerinizden ve yitirip kazandıklarınızdan bahsedin.Kalbinizin kulpunu kırmadan kapılarını açın hayata........
Son düzenleme: